Manisa'nın arka sokaklarında ufak heyecanlarla. Kulaklar fena halde güneş yanığı. Gövde kamuflaj artığı. Öyle birşeyler işte. Acemilik rahat geçti. Yeni rota Akhisar. Benim yarim cendermede çavuştur. Pitoresk.
Can çıkar huy çıkmaz.
Ahmet Mazlum'un deyişiyle "komitanlarumuz" bizi fındıkla, bademle beslediler. İstikamet yedik fena mı bol bol? O da olur. Kaldırılır. Sadece piyadede 4 büyük tur attığım gün ağzımdan çok iri küfürler çıktı. Başkaca da yok. "Damına koyayım" bu termionolojide bir küfür değildir çünkü.Onu saymayacağız.
Manisa'da aptallaştıran bir güneş.
Koğuşun telefonundan Başak'a "teyze" demeleri, Zuhal Hocamın bana ulaşamaması ve Üstün'ün mektubu dışında "Batı cephesinde yeni birşey yok.."
İlk 3 günü anlatamam. Sadece yaşanır.
Gerisi öyle de böyle de..
Üstelik daha askerlik bitmedi.
Bu da aşktır, diyelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Beni kâle almanızın kıvancıyla doluyum.