Şubat: Kilo falan verdiğimi, vermeye çalıştığımı anımsıyorum. Geçen seneden artırdıklarımdan. Böyle böyle. Müzik dinlemeyi falan bıraktığımı. Bir de Ahmet'le bu ay içinde Fatih Askerlik Şubesine gidip askerlik kararı aldırıyorum.
Mart: Askere gidişim belli oluyor falan filan. Bol bol küfür ediyorum kendi kendime. Benim dünyada hiç arkadaşım olmadı, anne diyor bir ses göğsümden çınlak. Amin. Olduk muydu?
Nisan: 12'sine kadar yusuf yusuf. Sonra başka bir isim işte. Boğulasım geliyor talim alanında ve tepede Manisa sıcağı. Henüz ikinci gün. Ölebilirim, diyorum. Her akşam 6'da yatıyorum. Hasretle telefonlara koşuyorum. Ne var ki, Bülent Abi ile Özgür dindiriyor birşeyleri.
Mayıs: Akhisar İlçe Jandarmaya bizi götürecek araca binerken birileriyle helalleşiyorum. Başçavuş "oğlum ölmeye mi gidiyonuz lan?" falan birşeyler diyor. İçimden önümdeki 4 ayın çok komik geçeceği gibi bir his vals yaparak arz-ı endam ediyor.
Haziran: Akhisar'a bağlı Zeytinliova Jandarma Karakolunda birinci ay dolarken Kavabata'nın "Kiyoto"sunu okumuş olmanın erinciyle ve Ege kasabasının naifliğiyle dolup taşıyorum. Sonra bütün bunları salakça buluyorum.
Temmuz: Doğan Başçavuşla Mehmet Uzman gidiyor. Nedense ve hangi ortama girsem seviliyorum. Bir zaman sonra tiksindirici birşey olabilir bu. Kendi kendimden tiksinebilirim. Tiksinmeliyim gibi gibi.
Ağustos: Nükhet Duru'yu çok beğendiğimi fark ediyorum.
Eylül: 17'yi buldun mu Zeytinliova'dan fıyıyorum. Eve dönüyorum. Sonra utanma başlıyor.
Ekim: Arkadaşsızlık güzel şey. İbrahim Çubukçu tenzih edilerekten.
Kasım: İbrahim Çubukçu bu dünyaya gelmiş en temiz kalpli adamlardan biri, bu kesin.
Aralık: Cahit Koytak büyük şair.
Resim: De Chirico - Filozofun Zaferi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Beni kâle almanızın kıvancıyla doluyum.