Şiir: Monadoloji

Yiğit için

I.

Bir şehre birçok yerden bakmak
insan olmanın birinci kuralı diyorsun
bir martı ölüyor o anda.

II.

çok oldu üsküdar'a geçmeyeli
bir bulut kümesi başın üstünde
tembellik ediyorsun.

III.

inşa ettiğin dilin içinde yalnız
boynuna ufak öpücükler kondurduğun
kadınları düşünüyorsun

IV.

otobüslerin ahengi
eve giderken simsiyah boğaz
korkuyorsun: belli etmiyorsun.

V.

bir tepeye çıkıyorsun
cürrete bak, istinye'nin ezanını
sen okuyorsun: çıplakses.

VI.

komünistim diye bağırıyorsun
çocukluğunu eskişehir garında
bırakıyorlar.

VII.

sansar sesleriyle uyanıyorsun
gözlerine kümelenmiş gördüklerin
şükrediyorsun tanrına.

VIII.

bütün bunlardan sonra, işte sonra

gel hele soframıza
güzel insan, pejmürde leibniz.