"(..) Biz özellikle 2010'dan sonra - benim için aslında 2000'lerin ortalarından itibaren - yazanlar çoğunlukla birbirimize bakarak bir şiir geliştirdik. Çünkü yazdığımız şiirleri ilkin birbirimize gönderdik, okunsun diye. Yani bir araya gelemesek de bir araya gelememekten doğacak olan yıpratıcı şeylere de maruz kalmadık böylece. Mesela bir örnek vereyim. Ufuk Akbal benim kendime en yakın bulduğum ve sevdiğim şairlerden birisi. Belki bir kez sosyal medya aracılığı ile konuşmuşuzdur ama ondan da emin değilim. Ama onun şiirinde benim için yaşamsal bir güç vardır. Ormanları Hayvanlardan'ı dönüp dönüp okuyorum. Sanırım işte 2010 sonrasında yaşanan birçok düzeysiz tartışmaya rağmen birbirlerinin şiirinden yaşam için destek alan şairlerin de varlığının bilinmesini isterim".
Aşkar 47, Eylül 2018.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Beni kâle almanızın kıvancıyla doluyum.